Αυτή είναι η πρώτη φορά που καθυστερώ τόσο να σας γράψω την ταξιδιωτική μου αναφορά, καθώς έχει περάσει ένας ολόκληρος μήνας από τότε που βρέθηκα στο Πόρτο και την Πορτογαλία, όμως αυτός ήταν ένας μήνας γεμάτος περιπλανήσεις και ευχάριστες συναντήσεις. Στην μνήμη μου έχει καταχωρηθεί στο αρχειοφυλάκιο με τις πιο μαγικές στιγμές! Το Πόρτο ήταν ο δεύτερος προορισμός μας στην Πορτογαλία καθώς ξεκινήσαμε από το Φάρο, μια ήσυχη, μικρή πόλη νότια της Πορτογαλίας και καλοκαιρινό προορισμό πολλών Ευρωπαίων λόγω των όμορφων παραλιών που υπάρχουν εκεί. Στο Φάρο μείναμε μονάχα μια μέρα και δεν μάζεψα αρκετά στοιχεία για να σας κάνω μια vegan ξενάγηση (ποιος ξέρει, ίσως να ξαναβρεθώ εκεί κάποτε), όμως εκεί ξεκίνησε η καταγραφή ενός ακόμα όμορφου ταξιδιού!
Όποτε βλέπω αυτή την φωτογραφία φαντάζομαι ένα magic tram να με πηγαίνει πίσω στην όμορφη πόλη – Whenever I see this picture I imagine of a «magic tram» taking me back to Porto
Φάρο, Τετάρτη 12 Απριλίου 4.25 πμ.
Βρισκόμουν σε βαθύ ύπνο και ονειρευόμουν μάλλον την μαγευτική παραλία του Φάρο – εκεί όπου είχαμε περάσει το απόγευμα της προηγούμενης μέρας, απολαμβάνοντας τον ήλιο, τον ωκεανό και την ξανθιά αμμουδιά – όταν άκουσα ένα επίμονο “μπιπ” που όλο δυνάμωνε – το ξυπνητήρι μου – για να μας υπενθυμίσει πως έπρεπε να προλάβουμε το λεωφορείο των 5 πμ, ώστε να φτάσουμε έγκαιρα στο αεροδρόμιο. Είχαμε ακριβώς δεκαπέντε λεπτά να ετοιμαστούμε και να φύγουμε από το χόστελ, όσο πιο αθόρυβα γινόταν για να μην ξυπνήσουμε τους προσωρινούς μας συγκάτοικους. Όλα πήγαιναν βάση σχεδίου όταν ξαφνικά συνέβη αυτό που δεν έπρεπε ακριβώς την στιγμή που δεν έπρεπε: η τσάντα της Ανίτας εγκλωβίστηκε στην τεράστια πόρτα της εισόδου καθώς έκλεινε πίσω μας. Όσο και αν την τραβούσαμε, το λουράκι που είχε πιαστεί στη χαραμάδα της δίφυλλη πόρτας δεν απελευθερωνόταν και στις 4.40 πμ δεν βρισκόταν κανείς στην ρεσεψιόν για να μας ανοίξει. Σχεδόν είχαμε αποφασίσει ότι θα χάσουμε το λεωφορείο όταν, μετά από επίμονα κουδουνίσματα, ίσως και έναν μικρό σαματά (πάει η προσπάθεια να φύγουμε αθόρυβα), μια κοπέλα ξύπνησε, μας έδωσε από το μπαλκόνι της το ηλεκτρονικό βραχιόλι που άνοιγε την πόρτα (και το οποίο εμείς είχαμε αφήσει φεύγοντας στην ρεσεψιόν), απεγκλωβίσαμε την τσάντα και τρέχοντας, υποβάλλοντας ταυτόχρονα σε δοκιμασία τα ροδάκια των βαλιτσών μας στα πλακόστρωτα δρομάκια, προλάβαμε στο τσακ το λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Στις 7.30πμ προσγειωθήκαμε στο Πόρτο ή όπως το λένε εκεί “Πόρτου”!
Από το αεροδρόμιο πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε στο κέντρο του Πόρτο, στο σταθμό Bolhão που οδηγεί σε έναν από τους πιο κεντρικούς πεζόδρομους, την οδό St Catarina. Για την μεταφορά μας στο μετρό προμηθευτήκαμε από τα αυτόματα μηχανήματα του αεροδρομίου μια κάρτα “Antante”, την οποία μπορεί κανείς να “φορτίσει” με όσες διαδρομές επιθυμεί. Η κάθε διαδρομή κοστίζει 1,20 ευρώ και η κάρτα 0,50. Η πρωινή αύρα της πόλης με τους πλακόστρωτους πεζόδρομους, την γλυκιά ανοιξιάτικη δροσιά (που δεν άργησε να γίνει ζέστη), τα μαγαζιά που ανέβαζαν μόλις τα ρολά τους πρωί Μεγάλης Τετάρτης και ο καφές που ήπιαμε απέναντι από το διασημότερο καφέ της πόλης το “Majestic” (όπου λέγεται ότι γράφτηκε ένα μέρος του βιβλίου “Ο Χάρυ Πότερ και η φιλοσοφική λίθος”) είναι μια από τις πιο όμορφες και ζωντανές εικόνες που έχω από εκεί. Και μια που ανάφερα τον Χάρυ Πότερ, ένα μέρος που οφείλει να επισκεφτεί ο φανατικός αναγνώστης των βιβλίων της J.K. Rowling είναι το Πόρτο, η, κατά μια έννοια, γενέτειρα του δημοφιλούς ήρωα.
Μια εικόνα από τους πράσινους κήπους γύρω από το Palacio de Cristal – View of the Garden of Crystal Palace
Καθώς το Πόρτο δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, είχαμε σχεδιάσει να του αφιερώσουμε τρεις μέρες. Για το λόγο αυτό, μείναμε σε ένα χόστελ πάνω στην οδό Santa Catarina, στο κέντρο δηλαδή της πόλης, έτσι ώστε να μην χάνουμε χρόνο στις μετακινήσεις και να έχουμε την ευχέρεια να την περπατήσουμε και να την ζήσουμε όσο περισσότερο γίνεται. Για μια τουριστική επίσκεψη τρεις – τέσσερις γεμάτες μέρες είναι αρκετές προκειμένου να πάρουμε μια καλή ιδέα του κέντρου της πόλης και των αξιοθέατων. Ωστόσο, δεδομένου ότι η ομορφιά του είναι απερίγραπτη και τα κελάρια που μπορεί να εξερευνήσει κανείς πολλά, όποιος έχει άνεση χρόνου, μπορεί να περάσει και μια πανέμορφη βδομάδα εκεί, πίνοντας το διάσημο τοπικό κρασί Πόρτο, κάνοντας βόλτες κατά μήκος του ποταμού, ξεναγήσεις και γευσιγνωσίες στα ιστορικά κελάρια, και εξερευνήσεις στα γραφικά πλακόστρωτα. Το σίγουρο είναι ότι οι σχετικά χαμηλές τιμές στην εστίαση και την διαμονή το επιτρέπουν.
Το Πόρτο θα μπορούσε να είναι συνώνυμο του κρασιού. Tα παλιά κελάρια στις όχθες του ποταμού κανείς μπορεί να τα επισκεφτεί και να αγοράσει κρασί ή να παρακολουθήσει μια ξενάγηση γευσιγνωσίας – Porto could be synonymous of wine. Visitors can enter the celars located across the river in order to buy wine or for a guided visit with tasting of several wines.
Τα τελευταία χρόνια στην Πορτογαλία και ιδιαίτερα στο Πόρτο, πιθανότατα και λόγω της αύξησης των τουριστών που καταφτάνουν από όλο τον κόσμο, ως φυτοφάγος μπορεί κανείς να έχει αρκετές επιλογές. Συγκεκριμένα, σε μια απλή επίσκεψη σε ένα σούπερ μάρκετ ή σε ένα από τα πολλά καταστήματα delicatessen βρίσκουμε όχι απλώς γάλα σόγιας σε πολύ χαμηλές τιμές, αλλά και vegan λουκάνικα, χύμα σαλάμια και μορταδέλα από τόφου, vegan τυριά και μεγάλα κομμάτια σέιταν συσκευασμένα και φυσικά μια μεγάλη ποικιλία από λαχανικά, φρούτα, όσπρια και δημητριακά, καθώς το ζεστό κλίμα της χώρας ευνοεί την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή μεγάλης ποικιλίας και άριστης ποιότητας προϊόντων. Και να σημειωθεί ότι όλα αυτά τα βρίσκουμε σε τιμές συνήθως χαμηλότερες σε σχέση με την Ελλάδα.
Φρουτώδες και ελαφρώς αφρώδες «πράσινο» κρασί – Fruity and slightly sparkling «green» wine
Για φρέσκα φρούτα και σαλάτες, καθώς και για σουβενίρ, ψωμάκια, ξηρούς καρπούς και διάφορες λιχουδιές ή απλώς για να πάρουμε μια αύρα της ζωής στο Πόρτο και να πιούμε έναν καφέ, αξίζει να επισκεφτούμε την κλειστή αγορά Bolhão. Η όμορφη αυτή αγορά βρίσκεται πολύ κοντά στον σταθμό μετρό του Bolhão στην Rua Formosa 322, στο κέντρο δηλαδή της πόλης και λειτουργεί καθημερινά από τις 8 το πρωί ως τις 5 το απόγευμα, αν και πριν τις 9 πμ το πιθανότερο είναι ότι δεν θα έχουν ακόμα ανοίξει όλα τα μικρά μαγαζάκια που στεγάζονται στον χώρο. Εμείς ψωνίσαμε ντόπια φρούτα και λαχανικά και μερικά χρηστικά ενθύμια.
H αγορά Bolhão – Bolhão market
Aγορά Bolhão – Bolhão market
Σε ένα ράφι ενός σούπερ μάρκετ… In a super market…
Μια πρόκληση μπορεί να είναι το φαγητό αν κληθούμε να γευματίσουμε σε μαγαζιά που δεν είναι σαφώς vegan ή vegan-friendly. H τοπική πορτογαλική και πορτογέζικη κουζίνα, αν και βασίζεται στα προϊόντα της μεσογειακής γης, συνήθως περιλαμβάνει ζωικά στα περισσότερα πιάτα, κυρίως αλλαντικά, αυγά, γαλακτοκομικά και μπακαλιάρο, καθιστώντας δυσεύρετα τα αυστηρά χορτοφαγικά πιάτα. Επιπλέον, αν και υπάρχει μεγάλη παράδοση στα γλυκά και συναντήσαμε κατά την περιήγηση μας δεκάδες “pastelarias”, όπως ονομάζονται τα τοπικά ζαχαροπλαστεία, δεν κατάφερα να βρω κανένα παραδοσιακό γλυκό που να μην περιέχει αυγά, γάλα ή βούτυρο. Ευτυχώς, στο Πόρτο μπορεί κανείς να βρει αρκετά εστιατόρια 100 % φυτοφαγικά ή με φυτοφαγικές επιλογές για γλυκά και αλμυρά και σίγουρα με μια καλή οργάνωση μπορεί να φάει πολύ καλά και οικονομικά!
Vegan γλυκά από το χορτοφαγικό καφέ-εστιατόρια «da Terra» – Vegan desserts in the vegetarian coffe-restaurant «da Terra»
Πατάτες με μυρωδικά για να συνοδεύσουμε το κρασί μας – Roasted garlicky potatoes
Το πρώτο που θα συνιστούσα οπωσδήποτε να δοκιμάσει κανείς, είναι η vegan εκδοχή ενός τοπικού πιάτου του Πόρτο, της Francesinha ή όπως θα μπορούσαμε να πούμε, του πορτογαλικό ανάλογο του croque-monsieur. Πρόκειται για ένα είδος σάντουιτς, γεμισμένο με αλλαντικά, ψημένο στο γκριλ και περιχυμένο με μια παχύρρευστη, πικάντικη σάλτσα, το κύριο συστατικό της οποίας είναι η μπύρα. Αν θέλει κανείς μπορεί να συνοδεύσει με τηγανιτές πατάτες όπως συνηθίζεται. Εμείς δοκιμάσαμε vegan Francesinha στο εστιατόριο “Francesinhas Al Forno da Baixa” (Rua do Almada,160) που ναι μεν δεν ήταν φυτοφαγικό, είχε όμως πολύ μεγάλη ποικιλία επιλογών για εμάς. Αυτή που πήρα ήταν φτιαγμένη από ροδοψημένες, τετράγωνες φέτες ψωμί, γεμισμένες με τεμπέ, vegan τσορίθο, γαρνιρισμένες με μια χορταστική φέτα φυτικό, κίτρινο τυρί και περιχυμένη με αυτή την μυστική σάλτσα μπύρας. Ήταν πραγματικά μοναδική γευστική εμπειρία!
Vegan Franchesina! Deliciouououous!!!
Ένα ακόμα μαγαζάκι ιδανικό για μια στάση ξεκούρασης, καφέ, χορτοφαγικά και vegan γλυκά και αλμυρά σνακ, σπιτικά vegan μαγειρευτά αλλά και για προμήθειες σε βιολογικά φρούτα, λαχανικά και πολλά ακόμα προϊόντα είναι το “Quintal Bioshop” (Rua do Rosario 177). Πρόκειται για ένα χώρο που λειτουργεί ως κατάστημα βιολογικών προϊόντων και ως καφέ. Εμείς βρεθήκαμε εκεί ένα μεσημεράκι, την ώρα ακριβώς που χρειαζόμασταν λίγη ξεκούραση, έναν καφέ και ένα σνακ, μιλήσαμε με τις κοπέλες που το διατηρούν και γνωρίσαμε την χαδιάρα Arucula (ρόκα) – μια γάτα, υποψιάζομαι υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του καταστήματος.
Καφεδάκι με φυτικό γάλα και ένα αλμυρό σνακ στο «Quintal» – Coffe and snack at «Quintal»
Η Arucula, η γατούλα του «Quintal» – Arucula, the cat in «Quintal»
Η τελευταία και αγαπημένη μου πρόταση, είναι το δισκάδικο Black Mamba (Rua Mártires da Liberdade, 130) που κατά βάση δεν είναι εστιατόριο, αν κρίνουμε από τα σπάνια βινύλια και τις κασέτες που μπορεί κανείς να αγοράσει εκεί. Από την άλλη όμως σερβίρει μερικά 100 % vegan μπέργκερ, σνακ, γλυκά και μπύρες, πράγμα κάπως ασυνήθιστο για δισκάδικο. Εμείς δοκιμάσαμε τα τηγανητά πιτάκια με φυτικό τυρί και το “Burger Core” (όλα τα μπέργκερ, παρότι μαλακά και αφράτα, είχαν ονόματα εμπνευσμένα από τις πιο “σκληρές” όψεις του ροκ), φτιαγμένο από ένα αφράτο, στρογγυλό ψωμί ημιολικής μέσα στο οποίο βρισκόταν ένα νόστιμο μπιφτέκι από ρεβίθια, μερικές vegan κοτολέτες, μια ελαφρώς πικάντικη σος (νομίζω ήταν η κλασική μουστάρδα-κέτσαπ-μαγιονέζα) και συνοδευόταν από τηγανητές πατάτες κομμένες στο χέρι.
Σας αφήνω με την ευχή να επισκεφτείτε αυτή την μαγευτική πόλη και να περάσετε τουλάχιστον όσο όμορφα περάσαμε εμείς, να εισπνεύσετε τον ανοιξιάτικο αέρα της, να γευθείτε να μοναδικά κρασιά και να περιπλανηθείτε όσο περισσότερο γίνεται.
Vegan παγωτό μετά από μια ζεστή μέρα στην πόλη – Vegan ice-cream after a hot day in the city
Ουπς! Ένας πετεινός! Πιστέψτε με στην Πορτογαλία θα δείτε πολλούς – Ooops, a cock! In Portugal, believe me, you will see a lot!