Ετικέτες
Όλο το χρόνο μου αρέσει να διαβάζω όμως, όπως ίσως κι εσείς, τα καλοκαίρια έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο και πραγματικά μπορώ να βυθίζομαι σε ιστορίες και σκέψεις, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τον ήλιο, τις βόλτες, την θάλασσα, τους πολύωρους καφέδες σε όμορφες πόλεις. Φέτος το καλοκαίρι βρίσκομαι για άλλη μια φορά στην πανέμορφη Κρήτη, την γενέτειρά μου μαζί με την Πέτρα, τον σύντροφό μου και μερικά υπέροχα βιβλία!
Σήμερα λοιπόν δεν θα μοιραστώ μαζί σας κάποια από τις απλές, καλοκαιρινές συνταγές που φτιάχνουμε αυτές τις μέρες αλλά ένα όμορφο βιβλιαράκι που μου έδωσε μια αγαπημένη φίλη, η Βίκη, όταν βρεθήκαμε έπειτα από πολύ καιρό στο Vegan Life Festival, την μετάφραση του οποίου έχει κάνει η ίδια. Ο λόγος που το μοιράζομαι μαζί σας είναι γιατί το θεωρώ ένα από τα βιβλία εκείνα που όπως θα έλεγε και ο Κάφκα αποτελεί το τσεκούρι για την παγωμένη θάλασσα μέσα μας, καθώς χρησιμοποιώντας τα λογοτεχνικά εργαλεία που έχει στην διάθεσή του ο συγγραφέας αφυπνίζει τον αναγνώστη και τον παροτρύνει να αναθεωρήσει στάσεις και θέσεις.
Η ιστορία ενός σκυλιού είναι ένα πολύ όμορφο και συγκινητικό διήγημα, μια ιστορία την οποία αφηγείται ένας θηλυκός σκύλος, η Αϊλίν Μειβουρνίν. Στην αρχή είναι διασκεδαστική έως και αστεία πολλές φορές καθώς περιγράφει την ζωή της ως κουτάβι μαζί με την μητέρα της.
Ο πατέρας μου ήταν Αγίου Βερνάρδου, η μητέρα μου κόλεϊ αλλά εγώ είμαι Πρεσβυτεριανή. Έτσι μου είχε πει η μητέρα μου, εγώ προσωπικά δεν καταλαβαίνω αυτές τις ωραίες διακρίσεις… (σελ. 7)
Μια πρώτη αιχμή προς τον αναγνώστη, που διακόπτει αιφνίδια την ευχάριστη ροή της ιστορίας, γίνεται μέσα από τον ανεξήγητο για την ίδια αποχωρισμό της από την μητέρα της, με σκοπό να κατοικίσει σε ένα άλλο σπιτικό. Η ιστορία αποκτά νέα ισορροπία, με τα πράγματα να κυλούν ομαλά χάρη στην ευγνωμοσύνη και την αφοσίωσή της προς το “αφεντικό” της, διακεκριμένο επιστήμονα, και την έλευση του μικρού της κουταβιού και ενός ανθρώπινου μωρού στην οικογένεια. Μια πυρκαϊά όμως πυροδοτεί την ανατροπή του κλίματος και τα όποια θετικά συναισθήματα δίνουν την θέση τους στον προβληματισμό και την ανησυχία για την τύχη των ζώων που εξαρτώνται από τον άνθρωπο. Πλέον η Αϊλίν Μειβουρνίν διηγείται, μέσα από την δική της ματιά – την οποία προσεγγίζει πολύ όμορφα ο συγγραφέας – πώς βιώνει ένα μη ανθρώπινο ζώο που φέρει το ρόλο του κατοικίδιου την αγριότητα, την βαναυσότητα και τέλος την αγνωμοσύνη του ανθρώπου, τον φόβο, την άδικη αντιμετώπιση του ως χρηστικού αντικειμένου.
Η ιστορία ενός σκυλιού, γράφτηκε σε μια εποχή (το 1903) όπου ο διάλογος για την ηθική αντιμετώπιση των μη ανθρώπινων ζώων ήταν σχεδόν ανύπαρκτος και η κακομεταχείρισή τους ήταν ο κανόνας. Ο Μαρκ Τουέιν φαίνεται ότι επιδιώκει να προκαλέσει τον αναγνώστη να δει μέσα από τα μάτια ενός σκύλου και να ταυτιστεί, να ζήσει νοερά την βαναυσότητα που βιώνουν, βίωσαν και θα βιώσουν αμέτρητα ζώα εξαιτίας της δήθεν επιστημονικής δεινότητας. Οι τεχνικές που χρησιμοποιεί για να το πετύχει είναι αφενός η πρωτοπρόσωπη αφήγηση και αφετέρου η σκιαγράφηση με επιδέξια λογοτεχνάσματα των διαφορών μα κυρίως των ομοιοτήτων στη σκέψη και στη συναίσθηση μεταξύ ανθρώπου και σκύλου.
Αγαπητοί αναγνώστες,
Αυτή είναι η ιστορία μου. Πρόλαβα να τη γράψω λίγο πριν από το τέλος και ό,τι διηγούμαι είναι πέρα για πέρα αληθινό. Αν και κάποια από τα πράγματα που αναφέρω είναι αρκετά πολύπλοκα για να γίνουν κατανοητά από το σκυλίσιο μυαλό μου, είμαι βέβαιη πως για εσάς θα είναι ξεκάθαρα και ευκολονόητα. Πιστεύω πως όταν τη διαβάσετε θα γίνετε σοφότεροι όσον αφορά την επίδραση που έχετε εσείς, οι άνθρωποι, πάνω στη δική μας ζωή, στη ζωή των ζώων. Αυτός, εξάλλου, είναι και ο λόγος που την έγραψα.
Με βαθιά εκτίμηση,
Αϊλίν Μέιβουρνιν
H ιστορία ενός σκυλιού εμφανίστηκε πρώτη φορά σε συνέχειες στο περιοδικό Harper’s Magazine. Έναν χρόνο μετά κυκλοφόρησε με τη μορφή βιβλίου για λογαριασμό της αγγλικής National Anti-vivisection Society. Στην παρούσα έκδοση περιλαμβάνεται και ένα γράμμα του Μαρκ Τουέιν προς τον γραμματέα της οργάνωσης.
Δεν με ενδιαφέρει να γνωρίζω εάν η ζωοτομία αποφέρει ή όχι αποτελέσματα επωφελή για την ανθρώπινη φυλή. Ακόμα και αν γνώριζα ότι τα αποτελέσματά της είναι επωφελή για τους ανθρώπους, δεν θα απομακρυνόταν η εχθρότητα που τρέφω για αυτήν… (σελ. 37)
Εκδ. Κυαναυγή, 2016. μτφ Βίκη Ξηρακιά, σελ. 42 [Mark Twain – A Dog’s tale, 1903]