Ετικέτες
Στην Κωνσταντινούπολη, σε ότι αφορά στους χορτοφάγους υπάρχουν τόσο καλά όσο και κακά νέα. Ξεκινώντας από τα δυσάρεστα, απαραίτητο είναι να γνωρίζουμε ότι στην Τουρκία η φυτοφαγία δεν είναι διαδεδομένη ως ιδέα και ως κίνημα. Έτσι είναι πολύ πιθανόν να μην αντιλαμβάνονται στους χώρους εστίασης τι εννοούμε χρησιμοποιώντας τις λέξεις βέγκαν ή χορτοφάγος. Συνεπώς θα πρέπει να καθιστούμε σαφές κάθε φορά ότι δεν επιθυμούμε το πιάτο μας να περιέχει κρέας, αυγά, γάλα, τυρί, γιαούρτι, καθώς μπορεί να βρεθούμε προ εκπλήξεως αντικρίζοντας κομμάτια κοτόπουλου, γιαούρτι ή βούτυρο στα φασολάκια, τις μπάμιες ή τις μελιτζάνες γιαχνί. Παρότι σε ορισμένα μικρά εστιατόρια μπορεί να δυσκολευτούμε με τη συνεννόηση στα αγγλικά, στο κέντρο της πόλης η πλειοψηφία των εστιατορίων έχει προσωπικό που μιλάει αγγλικά αλλά και πολλές άλλες γλώσσες, μεταξύ των οποίων και ελληνικά.
Το ιμάμ μπαϊλντί που συχνά σερβίρεται σαν κρύο πρώτο πιάτο.
Τα ευχάριστα νέα πάντως είναι σημαντικότερα και περισσότερα από τα δυσάρεστα. Καταρχήν στην Τουρκία όπως και στην Ελλάδα, η διατροφή των ανθρώπων βασίζεται ως επί το πλείστον στο μεσογειακό μοντέλο, τουτέστιν, τα όσπρια, οι σαλάτες και τα λαχανικά βρίσκονται στην κορυφή της διατροφικής τους πυραμίδας. Στα περισσότερα εστιατόρια θα βρούμε οπωσδήποτε λαδερά φαγητά όπως λαχανικά γιαχνί, ντολμάδες, ιμάμ μπαϊλντί, ζυμαρικά και όσπρια ενώ μπορούμε εκ των προτέρων να ζητήσουμε να μην προσθέσουν τυρί ή γιαούρτι στο πιάτο μας. Εμείς δεν αντιμετωπίσαμε σοβαρά θέματα με το φαγητό, καθώς, αν και εστιατόρια 100% χορτοφαγικά υπάρχουν λίγα, ειδικά σε σχέση με το μέγεθος της πόλης, σχεδόν παντού υπάρχουν χορτοφαγικές επιλογές.
Μετά την περιήγηση στο Τοπκαπί, το Αρχαιολογικό μουσείο και τον περίπατο στο πάρκο Gülhane, γευματίσαμε στο καφέ του πάρκου. Πένες «θυμωμένες» δεν υπάρχουν μόνο στην Ιταλία!
Σε περίπτωση που βρισκόμαστε στη μέση της περιπλάνησής μας και έχουμε πεινάσει, μάλλον δε θα δυσκολευτούμε να φάμε κάτι έτοιμο στα γρήγορα. Ειδικά στο κέντρο υπάρχουν άφθονα μαγαζιά που εξυπηρετούν περαστικούς όπως φαλαφελάδικα, μπαρ με χυμούς, φρέσκα φρούτα και σαλάτες, φούρνοι αλλά και πλανόδιοι σε κάθε γωνιά της πόλης που πουλούν φρεσκοψημένα, ζεστά καλαμπόκια, κάστανα και σιμίτια, ενώ στις αγορές, και ιδίως στην κλειστή αγορά των μπαχαρικων (Mısır Çarşisi) υπάρχει τεράστια ποικιλία από ξηρούς καρπούς, παστέλια και αποξηραμένα φρούτα. Την αγορά των μπαχαρικών άλλωστε δεν πρέπει να παραλείψουμε να την επισκεφτούμε, καθώς τα αρώματα και τα χρώματα που θα συναντήσουμε εκεί αποτελούν μια ξεχωριστή εμπειρία.
Σιμίτια (simit) πουλούν σε όλους τους φούρνους αλλά και πλανόδιοι σε πολλά σημεία της πόλης.
Ένα ιδιαίτερο street food πιάτο που βρήκαμε και μας άρεσε ήταν η βέγκαν εκδοχή του cig kofte (τσι κεφτέ) που ορισμένοι το ονομάζουν γιαλαντζί τσι κεφτέ και σημαίνει άψητος κεφτές. Πρόκειται για ένα ωμό κεφτέ ο οποίος φτιάχνεται με μουλιασμένο πλιγούρι, πελτέ ντομάτας και ένα μείγμα από διάφορα μπαχαρικά. Αυτό που πρέπει όμως να θυμόμαστε είναι ότι παραδοσιακά ορισμένοι προσθέτουν σε αυτό το μείγμα και μοσχαρίσιο κρέας και για αυτό πρέπει να διασαφηνίσουμε ότι δεν επιθυμούμε να περιέχει κρέας το πιάτο που πρόκειται να αγοράσουμε. Εμείς δοκιμάσαμε τη βέγκαν εκδοχή σε ένα μικρό –μη χορτοφαγικό- εστιατόριο στην Ταξίμ με το όνομα “Faros” αλλά και σε ένα take away, το οποίο βρίσκεται σε ένα δρόμο κάθετο στην Ιστικλάλ με το όνομα “CMR Cig Kofte” (Turnacıbaşı Caddesi, No 50, Beyoğlu) και είναι 100% χορτοφαγικό. Στο πρώτο μας πρόσφεραν ένα πιάτο με αρκετούς κεφτέδες και σαλάτα, το κόστος του οποίου ήταν 9 λίρες (δηλαδή κάτι λιγότερο από 3 ευρώ), ενώ στο δεύτερο μπορεί κάποιος να επιλέξει ανάμεσα σε τσι κεφτέ σε πίτα (5 λίρες) ή σε μερίδα (8-9 λίρες).
Τα cig kofte στο «Faros». Παραδοσιακοί άψητοι κεφτέδες από πλιγούρι.
Gözleme, πίτες που ψήνονται πάνω σε ένα μαντεμένιο σκεύος και μπορεί κάποιος βέγκαν να ζητήσει γέμιση από σπανάκι ή μανιτάρια. Πριν παραγγείλουμε καλό είναι να σιγουρευτούμε ότι η ζύμη δεν περιέχει ζωικά στο εστιατόριο που επιλέξαμε.
Εφόσον αγαπάμε τα φρέσκα φρούτα και τα λαχανικά, η Κωνσταντινούπολη είναι η κατάλληλη πόλη για εμάς! Πέρα από την αφθονία φρέσκων φρούτων και λαχανικών σε όλα τα μπακάλικα, μανάβικα και σούπερ μάρκετ, σε διάφορες περιοχές της Πόλης γίνονται μεγάλες λαϊκές αγορές ορισμένες ημέρες της εβδομάδας, παρόμοιες με αυτές που βρίσκουμε στην Ελλάδα. Μπορεί στη χώρα μας το άκουσμα της λέξης «λαϊκή» να προκαλεί σε ορισμένους ανία, όμως έπειτα από μερικές ώρες περιπλάνησης στα αξιοθέατα της πόλης, οι ζωντανές αυτές αγορές συνιστούν ιδανική λύση για να ψωνίσουμε και να ετοιμάσουμε ένα δροσερό και γρήγορο γεύμα. Εμείς αγοράζαμε φρέσκα φρούτα, φρέσκα φουντούκια και καρύδια καθώς και τρυφερές σαλάτες, για να ετοιμάζουμε δροσιστικές σαλάτες και σάντουιτς. Ωστόσο φρέσκα φρούτα όπως καρπούζι και πεπόνι ή φρουτοσαλάτες θα βρούμε σε πολλά take away εστιατόρια σε ολόκληρη της πόλη.
Γεμιστά φαλάφελ και γλυκάκια στο EcoistHan.
Στην διάρκεια της παραμονής μας είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε μερικά χορτοφαγικά εστιατόρια με εξαιρετικό φαγητό και γλυκά, σε διάφορες περιοχές της Κωνσταντινούπολης. Ένα από αυτά που αγαπήσαμε περισσότερο για το ωραίο 100% βέγκαν φαγητό, την αισθητική του χώρου του και την ευαισθησία της ιδιοκτήτριάς του απέναντι στα ζώα ήταν το EcoistHan (7, Camekan Sokak, Beyoglu), ένα μικρό εστιατόριο και hostel πολύ κοντά στην περιοχή του Γαλατά. Το εστιατόριο είναι ανοιχτό από νωρίς το μεσημέρι ως και το βράδυ και παρότι οι επιλογές είναι συγκεκριμένες, αξίζει και με το παραπάνω. Ο λόγος είναι τα πρωτότυπα γεμιστά φαλάφελ, με διαφορετικά είδη γέμισης όπως πικάντικη σάλτσα ντομάτας, μελιτζάνα, κολοκύθι, πουρέ από φασόλια, τα οποία μπορεί να τα γευτεί κάποιος είτε τυλιγμένα σε πίτα (5 λίρες) είτε σε μερίδα μαζί με σαλάτα, χούμους και μια λεμονάτη σάλτσα με ταχίνι (15 λίρες). Εμείς ζητήσαμε να μας φέρουν σε πιάτο ένα από το κάθε είδος και μας άρεσαν όλα –ειδικά αυτό με την πικάντικη σάλτσα ντομάτας! Για επιδόρπιο παραγγείλαμε ένα τσάι και το συνοδεύσαμε με μια κρέμα πιάτου από φρούτα και ένα φρεσκοψημένο μάφιν με ξηρούς καρπούς και σταφίδες.
Σε μια άλλη περιπλάνησή μας, αυτή τη φορά στις γειτονιές του Πατριαρχείου, εντοπίσαμε ένα όμορφο μαγαζάκι με vintage αισθητική, το Café Naftalin Κ. (Balat Mah. Yıldırım cad. No 22 A, Fatih). Αυτό που μας προσέλκυσε σε αυτό ήταν η ωραία αισθητική του και η ήρεμη και συνάμα ζωντανή ατμόσφαιρά του. Αφού καθίσαμε λοιπόν να ξεκουραστούμε έπειτα από μια πολύωρη εξερεύνηση, εκπλαγήκαμε ευχάριστα διαπιστώνοντας ότι το Naftalin λειτουργεί ως χορτοφαγικό και βέγκαν καφέ – μεζεδοπωλείο. Οι ιδιοκτήτες του, με τους οποίους είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε, πρώτον είναι χορτοφάγοι ενώ συγχρόνως με το καφέ, διατηρούν ακριβώς απέναντι και ένα μικρό κατάστημα με πρωτότυπες αντίκες, πράγματα που εξηγούν τόσο την πρωτότυπη διακόσμηση όσο και τον χορτοφαγικό χαρακτήρα του Naftalin. Εδώ, πέρα από τους ωραίους καφέδες που μπορεί να απολαύσει κανείς (συστήνω τούρκικο καφέ με μπαχαρικά), μπορεί επίσης να γευτεί μεζεδάκια όπως τα τοστάκια με πιπεριά, τα παραδοσιακά γεμιστά με ρύζι, ντολμαδάκια και κεφτεδάκια από πλιγούρι.
Πολύ κοντά στην πλατεία Ταξίμ, το απόγευμα μιας κουραστικής μέρας, εντοπίσαμε ακόμα ένα χορτοφαγικό εστιατόριο με αρκετά βέγκαν πιάτα που ονομάζεται Parsifal. Στον κατάλογο του καταστήματος είδαμε μεγάλη ποικιλία από παραδοσιακούς τούρκικους μεζέδες μέχρι κυρίως πιάτα όπως μπέργκερ με ρεβύθια, μανιτάρια ή σόγια, φαλάφελ, διάφορα πιτάκια όμοια με τα σαμόσας, σούπες και σαλάτες. Εμείς δοκιμάσαμε ένα πιάτο με φαλάφελ καθώς και ένα πιάτο με πιτάκια γεμιστά με πουρέ πατάτας και αρωματισμένα με άνηθο. Για τα δυο αυτά πιάτα πληρώσαμε 27 λίρες.
Το τσάι στην Τουρκία είναι ίσως το πιο διαδεδομένο ρόφημα και ως επισκέπτες δεν πρέπει να παραλείψουμε μια τελετουργική τεϊποσία σε ένα από τα πολλά τεϊποτία της Πόλης.
Ωστόσο μερικές από τις πιο όμορφες εκπλήξεις μας περίμεναν κάποια μέρα που αποφασίσαμε να πεταχτούμε στην απέναντι όχθη του Βόσπορου, στη Χαλκηδόνα (Kadikoy) με το πλοίο της γραμμής, καθώς η απόσταση είναι πολύ μικρή (μόλις 20 λεπτά) και το κόστος μεταφοράς ελάχιστο -χρησιμοποιώντας την Istanbul card πληρώσαμε το συνηθισμένο εισιτήριο που πληρώνουμε σε όλα τα μέσα (2,15 λίρες). Αν βρεθεί κάποιος στην Κωνσταντινούπολη νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να κάνει μια βόλτα απέναντι, καθώς θα έχει την ευκαιρία να δει μια ξεχωριστή πλευρά της Πόλης πιο χαλαρή, ανεπιτήδευτη και γραφική. Αφού κάναμε ένα περίπατο στις αγορές και τα σοκάκια, ήπιαμε τούρκικο καφέ και τσάι στα παραδοσιακά καφενεία, έφτασε και η ώρα να γευματίσουμε. Ευτυχώς δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου να βρούμε το πού.
Μια «γεύση» από την κουζίνα του Komsu kafe.
Πιο συγκεκριμένα, για το μεσημεριανό μας γεύμα εμείς επιλέξαμε το Komsu Kafe (Uzun Hafız sok. 83/A), μια κολεκτίβα που λειτουργεί ως καφέ-εστιατόριο. Εδώ σερβίρεται καθημερινά, από το μεσημέρι, καλοφτιαγμένο, νόστιμο σπιτικό φαγάκι, 100% βέγκαν, το οποίο μαγειρεύεται κάθε φορά και από άλλο μέλος της κολεκτίβας. Την ημέρα που επισκεφτήκαμε το χώρο, το μενού περιλάμβανε μαγειρευτές μελιτζάνες με πατατούλες και πράσα σε σάλτσα ντομάτας αρωματισμένη με μπαχάρια και φρέσκο κόκκινο βασιλικό, ένα γευστικό πιλάφι με καρότο και μπόλικο φρεσκοτριμμένο τζίντζερ, ρεβύθια σαλάτα και σαλάτα με διάφορα λαχανικά –ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν έπειτα από μερικές μέρες διαρκούς περιήγησης και γευμάτων στο πόδι. Αυτό που μας άρεσε όμως περισσότερο στο χώρο είναι η συντροφική του ατμόσφαιρα, η φιλοξενία και η φιλοσοφία του η οποία απέχει πολύ από αυτή του κλασικού εστιατορίου. Έτσι εδώ θα σερβίρουμε μόνοι μας το φαγητό ή τον καφέ μας και θα φροντίσουμε να αφήσουμε το χώρο καθαρό, όπως τον βρήκαμε, ενώ το αντίτιμο για ό,τι καταναλώσαμε το αποφασίζουμε μόνοι μας, παρότι υπάρχει και κατάλογος με προτεινόμενες τιμές (που έτσι και αλλιώς είναι πολύ χαμηλές). 
Αργότερα το απόγευμα, πριν φύγουμε για την Κωνσταντινούπολη με το πλοίο της γραμμής, κάναμε μια στάση σε ένα ακόμα 100% βέγκαν εστιατόριο-καφέ με το όνομα Mahatma (Prof. Dr. Macit Erbudak Sokak, No 50). Ο χώρος μας κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον καθώς ήταν διακοσμημένος με έπιπλα σε ζωηρά χρώματα, διέθετε εξωτερικό χώρο με άνετα καθίσματα, οι κοπέλες που μαγείρευαν και σέρβιραν εκείνη την ημέρα ήταν πολύ ευγενικές και φιλόξενες ενώ το μαγαζάκι μοσχοβόλαγε μαγειρευτό φαγητό και είχε και βιτρίνα με λαχταριστά γλυκά και μεζεδάκια. Εμείς όμως, χορτασμένοι από το μεσημεριανό μας, δεν γευματίσαμε αλλά γευτήκαμε, μαζί με τον καφέ μας, μια δροσερή, σπιτική λεμονόπιτα με τραγανή μπισκοτένια βάση και κρέμα που μοσχοβόλαγε φρέσκο λεμόνι. Για δυο καφέδες και ένα γλυκό πληρώσαμε περίπου 20 λίρες. Οι πειρασμοί ήταν πολλοί και το σίγουρο είναι πως αν ξαναπάω στην Κωνσταντινούπολη, αυτό είναι το μαγαζάκι το οποίο θα ήθελα να επισκεφτώ ξανά και ξανά και να δοκιμάσω πολλά από τα βέγκαν πιάτα που μαγειρεύονται εκεί. Παίζοντας με τις γατούλες του μαγαζιού και συνεπαρμένη από την ανάλαφρη αίσθηση του ταξιδιώτη που μόνη του υποχρέωση είναι να απολαμβάνει όλα όσα κάνει, βλέπει, γεύεται και ακούει ξέχασα πόσο γρήγορα περνάει η ώρα όταν περνάει όμορφα και αισθάνθηκα μια γλυκόπικρη μελαγχολία διαπιστώνοντας πως έπρεπε να αναχωρήσουμε για να «γευτούμε» νέες περιπλανήσεις στα δρομάκια της Πόλης, μαζί με ένα βέγκαν τιραμισού –που λιμπιστήκαμε αλλά ήμασταν πολύ χορτάτοι για να φάμε- σε πακέτο για το δρόμο και τις αναμνήσεις μας από την πανέμορφη Χαλκηδόνα.
Vegan In Athens 