Πίτσα «Τρεις Εποχές»

Ετικέτες

πίτσα, βέγκαν πίτσα

Νομίζω όλοι κάποτε ευχηθήκαμε, αγνοώντας τις βολές της μονοτονίας, να ήταν η πίτσα το μόνο φαγητό που θα τρώγαμε μέσα στη βδομάδα! Σαν παιδί ειδικά, όταν ερχόμουν αντιμέτωπη με τα διατροφικά «πρέπει», τα οποία συνήθως, όπως και στα περισσότερα παιδιά, μου έμοιαζαν άκεφα και άνοστα, πολύ συχνά ευχόμουν μέσα μου να είχα μια λαχταριστή πίτσα στο πιάτο μου!

Μεγαλώνοντας, έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα σε σχέση με τα φαγητά που προτιμώ -και που απεχθάνομαι- και πραγματικά απολαμβάνω ορισμένα πιάτα που στην παιδική μου ηλικία μου ήταν αδιανόητο να τα κοιτάξω χωρίς να βγάλω το γνωστό επιφώνημα αποστροφής, όμως η πίτσα είναι κάτι που ποτέ δεν έπαψα να χαίρομαι.

Η πίτσα έχει μια μοναδική γοητεία, που όχι άδικα την έχει κατατάξει στην κορυφή των προτιμήσεων εκατομμυρίων ανθρώπων. Ειδικά μια προσεγμένη πίτσα με λεπτό, ιταλικό ζυμάρι, καλοψημένη και με εκλεκτό γαρνίρισμα, με υλικά καλής ποιότητας -από τα πιο συνηθισμένα ως τα πλέον εξεζητημένα για την περίπτωση, μπορεί να κατατροπώσει πολλούς άλλους γευστικούς αντίπαλους.

Για αυτό το λόγο άλλωστε, έχουμε καθιερώσει κάποιες Παρασκευές ή Σάββατα, να φτιάχνουμε πίτσες, στο πλαίσιο μιας τελετουργίας που ξεκινά από το απόγευμα που ζυμώνεται για πρώτη φορά η ζύμη πριν αφεθεί να φουσκώσει για αρκετή ώρα και να ξαναζυμωθεί, και να τις τρώμε πίνοντας το αγαπημένο μας κρασί, εν αναμονή μιας ταινίας ή μιας βραδιάς χαλάρωσης στον καναπέ με αναγνώσεις και ακροάσεις. Το τι θα υπάρχει πάνω από στην πίτσα είναι κάτι που καθορίζεται κάθε φορά από τα διαθέσιμα υλικά της εποχής και τις ορέξεις μας.

Σήμερα δεν μπορούσα να αποφασίσω τι υλικά θα χρησιμοποιούσα. Κοιτάζοντας στο ψυγείο και στα ράφια, αποφάσισα ότι δε χρειάζεται να… αποφασίσω! Το όριο μου είναι τρία κομμάτια πίτσας, οπότε θα έβαζα τρεις διαφορετικές γεύσης σε μία πίτσα. Και πράγματι αυτό έκανα και δεν το μετάνιωσα ούτε στο ελάχιστο.

Η πρώτη γεύση που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το καλοκαίρι, που είναι συνδεδεμένο με ζουμερές ντομάτες, ελιές και ρίγανη, το φθινόπωρο με τις πατάτες, τα ξερά κρεμμύδια και τα φαγητά κατσαρόλας και η άνοιξη με τα τελευταία μανιτάρια και την πρώτη κάππαρη της χρονιάς. Το χειμώνα; Τον παρέλειψα σκοπίμως. Μπορεί να μην μπορώ να τον βγάλω από την καθημερινότητά μου, μπορώ όμως στην πίτσα μου να προσποιηθώ ότι δεν υπάρχει!

Υλικά

Για τη ζύμη
(για 2 πίτσες διαμέτρου 32 εκ. περίπου)

• 250 ml χλιαρό νερό
• 1 κ.γ. αλάτι
• 1 κ.σ. καστανά ζάχαρη (προαιρετικά)
• 250 γρ. αλεύρι σκληρό χωριάτικο *
• 250 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις (λευκό ή ολικής) *
• 2-3 κ.σ. ελαιόλαδο
• ½ φακελάκι μαγιά ξερή

Φθινόπωρο

• 2 ξερά κρεμμύδια σε φέτες
• 2 πατατούλες σε κυβάκια
• 1 σκελίδα σκόρδο
• 1 κ.γ. δενδρολίβανο τριμμένο ή ψιλοκομμένο
• 3 κ.σ. ελαιόλαδο
• ½ φλιτζ. ζωμός λαχανικών ή νερό
• ¾ κ.γ. κάρυ
• καπνιστό φυτικό τυρί τριμμένο (προαιρετικά)
• Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Καλοκαίρι

• 2 ώριμες ντομάτες σε φέτες
• ½ φλιτζ. κρεμώδες τυρί καρπών (πχ τυρί από κάσιους. Εγώ εδώ χρησιμοποίησα δικό μου τυράκι από ηλιόσπορους)
• 2 αγγουράκια τουρσί σε φέτες
• 1 πιπεριά πράσινη σε φέτες
• 1 φρέσκο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο
• 1 κ.γ. ρίγανη
• ½ φλιτζ. ελιές χωρίς κουκούτσι
• Λίγο ελαιόλαδο για το σερβίρισμα
• Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρi

Άνοιξη

• 2 κ.σ. σάλτσα ντομάτας της αρεσκείας μας
• ¾ φλιτζ. φυτικό τυρί τριμμένο
• 1 φλιτζ. μανιτάρια στρογγυλά σε φέτες
• 2-3 κ.σ. κάππαρη τουρσί
• Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Εκτέλεση

Για τη ζύμη

Σε μια γυάλινη γαβάθα ανακατεύουμε το χλιαρό νερό με τη ζάχαρη, τη μαγιά και 2-3 κ.σ. αλεύρι, αφήνουμε για 15 λεπτά σε θερμό μέρος. Προσέχουμε ώστε η θερμοκρασία του νερού, αλλά και του χώρου όπου θα ξεκουράζεται η ζύμη, να μην υπερβαίνει τους 42 ^oC, καθώς η μαγιά, που είναι ζωντανός οργανισμός θα αδρανοποιηθεί και δε θα μας δώσει το αποτέλεσμα που θέλουμε.

Αν η μαγιά μας είναι ενεργή, θα παρατηρήσουμε στο προηγούμενο μείγμα πολλές μικρές φυσαλίδες να σχηματίζονται 10-15 λεπτά μετά την προσθήκη της μαγιάς. Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή δεν παρατηρήσουμε φυσαλίδες, η μαγιά μας δεν είναι ενεργή. Αφού σιγουρευτούμε για τη θερμοκρασία του νερού (με ένα θερμόμετρο ή βυθίζοντας μέσα στο δάχτυλό μας για αρκετό χρόνο χωρίς να μας καίει ή να το νιώθουμε παγωμένο), εξετάζουμε το ενδεχόμενο η μαγιά να μην λειτουργεί για άλλους λόγους (πχ επειδή δε φυλάχτηκε σωστά) οπότε στην περίπτωση αυτή, ανοίγουμε άλλο φακελάκι μαγιά και επαναλαμβάνουμε την παραπάνω διαδικασία, προσέχοντας πάντα τη θερμοκρασία του νερού.

Στη συνέχεια προσθέτουμε τα δυο αλευράκια μας και ζυμώνουμε μέχρι να σχηματιστεί μια εύπλαστη και μαλακή ζύμη που να μην κολλάει στα χέρια. Για να γίνει πετυχημένο το ζυμάρι, πρέπει να το παιδέψουμε λίγη ώρα με τα χέρια μας σε μια επιφάνεια κατάλληλη για ζύμωμα, λαδώνοντας τα χέρια μας με το ελαιόλαδο κάθε τόσο για να μην κολλάνε. Αφού ολοκληρώσουμε το ζύμωμα (θα χρειαστεί 10 λεπτά περίπου) σχηματίζουμε μια μπάλα με τη ζύμη, την τοποθετούμε στη γαβάθα και τη σκεπάζουμε με μια πετσέτα βρεγμένη με ζεστό νερό. Αφήνουμε τη ζύμη για 1 ώρα σε ζεστό μέρος να φουσκώσει.

Στο μεταξύ ετοιμάζουμε το Φθινόπωρο. Σε μια κατσαρόλα σοτάρουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο με το ελαιόλαδο για 1-2 λεπτά σε χαμηλή φωτιά ώσπου να μαραθεί. Στη συνέχεια προσθέτουμε τις πατάτες και το ζωμό, τα μπαχαρικά, το δενδρολίβανο, σκεπάζουμε και αφήνουμε 15 λεπτά περίπου να σιγομαγειρευτούν οι πατάτες και να μαλακώσουν.

Όταν η ζύμη είναι έτοιμη, τη χωρίζουμε σε 2 ίσα μέρη και με το καθένα ανοίγουμε με τον πλάστη λεπτό φύλλο πάχους 0,5 εκατοστό σε σχήμα δίσκου.

Με ένα μαχαιράκι ή ένα πιρούνι χωρίζουμε με διακεκομμένες γραμμούλες τον κάθε δίσκο σε 3 ίσα μέρη.

Καλοκαίρι

Απλώνουμε στη βάση με μια σπάτουλα το τυρί καρπών και από πάνω τακτοποιούμε τις φετούλες τις ντομάτας, το αγγουράκι τουρσί, την πιπεριά, το φρέσκο κρεμμυδάκι και τις ελιές και αλατοπιπερώνουμε. Τη ρίγανη καλό είναι να την προσθέσουμε μετά το ψήσιμο μαζί με το ελαιόλαδο.

Φθινόπωρο

Τοποθετούμε τα κρεμμύδια στη βάση και από πάνω τις πατατούλες. Αλατοπιπερώνουμε και γαρνίρουμε με το καπνιστό τυρί (αν χρησιμοποιήσουμε) και λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο.

Άνοιξη

Απλώνουμε στη βάση λίγη σάλτσα ντομάτας και ρίχνουμε από πάνω το τριμμένο τυρί, την κάππαρη και τα μανιτάρια και αλατοπιπερώνουμε. Αν είναι η εποχή, μπορούμε να προσθέσουμε και λίγα σπαράγγια.

Αφού σχηματίσουμε τις πίτσες μας, όπως περίπου φαίνεται στις εικόνες, ψήνουμε για 20 περίπου λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 ^oC, και σερβίρουμε κατευθείαν.

 

*Η ποσότητα του αλευριού μπορεί να είναι λίγο λιγότερη ή περισσότερη ανάλογα με το είδος των αλεύρων που θα χρησιμοποιήσουμε, την υγρασία της ατμόσφαιρας κ.α. για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο το αλεύρι να προστίθεται σταδιακά στη ζύμη ενώ ζυμώνεται, ώστε να ελέγχουμε καλύτερα την ποσότητά του.

Σημείωση: Αν μας αρέσουν τα πιο αφράτα και χοντρά ζυμάρια, θα προσθέσουμε τη διπλάσια ποσότητα μαγιάς (δηλαδή 1 φακελάκι μαγιά για αυτή τη δόση υλικών). Η μαγιά είναι ένας ζωντανός οργανισμός (μύκητας) ο οποίος τρέφεται από το αλεύρι και τη ζάχαρη, πολλαπλασιάζεται και παράγει διοξείδιο του άνθρακα, κάτι που προκαλεί το φούσκωμα της ζύμης. Ως ζωντανός οργανισμός όμως, καταστρέφεται σε υψηλές θερμοκρασίες, ενώ αντίθετα σε χαμηλές (κρύο ζυμάρι) πολλαπλασιάζεται με πολύ αργό ρυθμό.